این بلاگ سال‌هاست که دیگه برای این که کسی بخونه نمی‌نویسه. و کسی هم نمی‌خونه. الان ۸ ماه و ۹ روز و ۱۵ ساعت از آخرین پست وبلاگ می‌گذره و حالا من اینجام. این یعنی دوباره یه چیزی هست که تونسته منو وادار کنه به نوشتن. می‌دونید، آدما همیشه می‌گن عطرها و ترانه‌ها پرخاطره‌ترین چیزای دنیان. من همیشه تو احساس عطرها خنگ بودم و حافظه خوبی هم در به یاد آوردن‌شون نداشتم. اگه عطری خیلی برام به یاد ماندنی می‌شد نهایتا بعدها یه جا حس می‌کردم این عطر شاید شبیه به فلان منبع
درباره این سایت